Gerommel bij de keuken

Gerommel bij de keuken..... Een week of wat geleden bemerkte ik dat Sjeedie en Rommel last van vlooien hadden, geen probleem dacht ik toen nog, ik had tenslotte nog dat kleine flesje met die merkwaardige kleur paars goedje erin, keurig afgesloten met een bijgeleverd pipetdopje erop. Ontwormd waren ze al die stap was ik ze al voor.. Druppelen dan maar, in de nek en bij de staart zoals in de niet bijgeleverde bijsluiter vast en zeker gestaan zou hebben, Merkwaardig want het bewuste flesje had namelijk ook geen etiket opgeplakt gekregen bij de farmabriek, vast en zeker vergeten omdat die flesjes normaliter in een sas van 24 naar de dierenpraktijken in de regio en ver daarbuiten ( Maar dan wordt het wel al gauw een gros, natuurlijk.) gaan in een stevige omvouwdoos met daarop alle waarschuwingen en nodige veiligheidsformulieren voor de chauffeurs netjes opgeplakt in een watervast plastic doorkijkzakje. In de doos vond men buiten de rekening waarschijnlijk wel de bijsluiter welke toch alleen voor de dienstdoende arts of assistente bestemd was . Tja met gevaarlijke stoffen mag je natuurlijk geen enkel risico lopen. De man van wie ik het flesje, ( overigens gratis.) gekregen had, noemde toen wel een naam maar dat kwam meer in de richting van een lang overleden of naar een sterren-gereisde farao of fakir naam. Ook Google kon er niet veel mee , Wel ben ik wat interessant leesvoer over reïncarnatie tegen gekomen, waar ik me wel in vinden kon. Een deel daarvan heb ik destijds op mijn tijdlijn geplaatst. ( Wil je meer weten, het staat er nog steeds), zoiets belangrijks wat bij het leven zelf hoort gooi je niet zomaar weg, dat lees je door denk je over na, praat er over, want ze komen niet terug om het ons te vertellen natuurlijk. Dood is dood, zand erover.. Of vergis ik me nou ? volgens mij zijn er over de gehele wereld bibliotheken vol van... Nee in west Europa ga je die niet zoveel vinden nee, Dat past niet zo in onze cultuur , als we die al hebben. "Tja Het was een goeie gast, maar ik ben toch blij dat ie dood is"..., en dan zou ie zonder melding vooraf zonder blikken of blozen op een zekere dag weer aan je voordeur staan. "Zeg Kees, wat ik nou toch heb meegemaakt......" En hoe vertel je dat nu aan je vrouw ? Doe maar gewoon da's gek genoeg voor een Hollandse boer die nog tot zijn kuiten in de stront van zijn baas staat ja te knikken terwijl hij eigenlijk nee bedoeld, tegenwoordig moet je dan ook nog maar afwachten wat er op het einde van de maand in je loonzakje gestopt is. En was het toch meer dan dat je eigenlijk verwacht had ( Hoewel de presentatie die je gegeven had best wel een succes geweest was, totdat je in je enthousiasme koffie over het pas nog gestoomde confeit costuum van een belangrijke buitenlandse gast gemorst had, dat je zo geschrokken was dat je per abuis met de volle ( toen nog lege) hand in de decolleté van de directie secretaresse gegrepen had ,Een warm gevoel had toen meester van je gemaakt en hakkelend en stotterend kan je nou eenmaal geen belangrijke presentatie geven, dat wijst voor zich. Gelukkig nam een behulpzame collega van het kantoor naast je het toen van je over. Die dag was je eerder weg gegaan aks normaal en heb je je vrouw gebeld dat je wat later thuiskwam, Het is jou vakgebied toch normaal dat wanneer je thuiskomt ietwat naar goedkope parfum ruikt, Dat zijn die poetsvrouwtjes bij ons die ruik je nog ook al zijn ze twee gangen verder bezig.. en een kleine beurt voor de auto had ze toch ook al niet vreemd gevonden, Nou dan is het toch goed..nog 18 jaar en dan eindelijk met pensioen... Wikkepedia leverde me ook al niets op, maar weet je het gaat tenslotte om de inhoud en ik gebruik net als met drugs liever iets te weinig dan teveel, Want terugdraaien, als het feit ook echt een feit geworden is en je zeker weet dat boven op je slaapkamer drie kabouters rondlopen te zoeken naar een ding waarvan jijzelf in je godganseleven nog nooit van gehoord had, maar dat, als ze het niet vinden kunnen verslonden zullen worden door de wezens die over het behang kruipen naar het plafond en als je even niet kijkt net als het licht in de koelkast verdwenen blijken te zijn, totdat je de deur weer openmaakt, is dan geen optie meer... Ik ben altijd voorzichtig in dat soort zaken.. Maar de druppeltjes uit het paarse flesje zonder etiket hadden enkele maanden prima gewerkt voor mijn huisgenoten. iedereen blij. Zo ook nu dacht ik nog ff enkele druppels afvuren vanuit het pipet, recht in die nek, fire and forget heet dat ! Maar mijn beestje bleven krabben, ook dagen erna nog extra druppels hadden ook al niet geholpen. Sjee had ik ook al een paar keer mee onder de douche genomen, en voor Rommel voldeed de vlooienkam van mijn hondje ook prima, al vond hij het op het midden van zijn rug niet echt prettig. Maar ik zag zo niets vreemds en dacht eerder aan een overgebleven pijntje van zijn val in de konijnenkooi van de buren, Het hoofdkonijn had dat niet leuk gevonden en was tegen Rommel, die nog verstrikt en verschrikt tussen het met de val meegekomen gaas van het konijnenkooidak verstrikt geraakt was. Sindsdien zit ie meestal binnen, daar is het veilig, en schrikt hij hooguit maar wel elke dag weer van zijn eigen schaduw wanneer hij voer uit zijn bakje probeert te pakken. Telkens is dat 'zwarte' beest hem voor en da's uitkijken geblazen, en zie je hem een stukje met zijn hoofd terug schieten. Uiteindelijk leg ik een deel van het voer langs zijn voerbak neer en dan gaat het beter. Komt ie wel naar de kamer gelopen op mij te halen zodat ik weer een handje kattenbrokken uit het bakje neem en er dat langs neerleg. Maar het zijn je beestjes en dat doe je er toch graag voor. De kracht uit het flesje was verdwenen net als alladin met zijn lamp toen de geest er eenmaal uit was, was ie pleite.. Gisterenochtend naar de dierspeciaalzaak gelopen en frontline gehaald, wel alleen voor de hond want 34 euro is voor mij niet niks ( daar moet ik het normaliter een hele week mee doen.) Gelukkig had ik mijn bewindsvrouw op de hoogte gesteld van de vlooienzaak en die had keurig wat extra overgemaakt naar mijn rekening zodat ik de nodige middelen aan kon kopen om niet geheel onbeslagen het ijs te gaan betreden. Ik verklaarde de vlooien de oorlog, ik zoog het zeil van het beton, dweilde zeeën met zoet water en wat chloor, haalde met enig gemak hele regimenten van het vlooienrijk uit de haren van mijn metgezellen, en stookte ze meteen op of verzoop ze in de diepste wateren van mijn wasbak. Nog maar eens met de kam erdoor...... en wat zie ik dan tot mijn grote schrik, de rug van mijn gewiekste kat lag helemaal op van zijn nek tot aan zijn staart,verder mocht ik niet komen van mijnheer. Het enige wat kon doen was voorzichtig zuiver maken en heb er wat van die hydrocortizonezalf die ik nog liggen had opgesmeerd en op de haren rondom uierzalf, daar komt de best getrainde commandovlooi nog niet doorheen.. Ben benieuwd want nou is ie natuurlijk weg, hoe het er straks uit zal zien, arm beestje. In het verleden had ie zijn darmen ook al twee keer uit zijn endeldarm gedrukt door een blaasontsteking die dwars was gaan zitten, Een midweek intensive care was het toen geworden bij de dierenkliniek in Bergeijk, 800 pietermannen, en ik had geen rooie cent, hoe vertel je dat naar een week aan die goede gast, en hemeltje wat zal mijn bewindsvrouwe wel niet zeggen. Een hele week zelf niet kunnen eten van mezelf druk maken. Want voor veel mensen is een kat maar een kat. Maar ik weet dat Rommel meer is, nee niet de reïncarnatie van die Duitse veldmaarschalk, sympathieke man, jammer dat ie aan de verkeerde kant van de lijn stond, totdat ie dat zelf ook inzag en hij zichzelf van het leven moest beroven, om een eer welke hij op het slagveld nooit echt genoten had, ondanks het feit dat hij een uitstekend veldheer was met respect voor zijn vijand, al lag die dan meestal wel ergens dood achter een woestijnduin of onder een cactus onder een blakende zon die het goudgele zand bruin bakte. "Rommel, Rommel, wat moet dat met die Rommel ? Die Rommel die maakt rommel in de Sinaï woestijn." was een liedje wat ik mijn moeder toen ik zelf nog niet helemaal opgedroogd was achter mijn ietwat te grote oren, met enige regelmaat toch hoorde zingen. Bij mijn moeder thuis hadden 5 jonge Duitse soldaten ingekwartierd gezeten tijdens de oorlog. Dat waren allemaal toffe gasten die meiden, met 1 hand onder het natuurlijk zwaarbedekte toen nog flatteus kontje van mijn moeder, haar zo tegen het plafon kon drukken, net als zijn maten dat met haar zussen deden, Kracht training noemde ze dat. Die Duitsers waren zo gek nog niet.. Het kanon wat in hun achtertuin op Bergeijk gericht stond is gelukkig nooit afgevuurd geweest. En mijn moeder had alleen goede herinneringen van die tijd. Maar het was oorlog en hun compagnie werd naar Rusland gestuurd. Al gauw ontvingen ze in Eersel een brief Van Willem, dat Fritz gesneuveld was vooraan in Rusland, er volgde een tweede brief en een derde.. de vierde kwam wat later... en toen was het stil op de toendra... de huiskamer was nooit meer hetzelfde geweest als voorheen, tenslotte waren het zelf nog snotneuzen van 16 en zeventien jaar. mijn moeder was toen 15.. Daar speel je mee op de hooizolder of in de wei.. Die geef je geen geweer.. en die schiet je zeker niet dood ! of ben ik te naïef ? Daar zal mijn tik van dat Duitse gedoe met mijn speelgoedsoldaat, welke als een rode draad door mijn leven loopt, en nog steeds maak ik dingen met de jongens eromheen.. Maar een ding staat vast, in mijn wereld word niet geschoten. De kok doet de afwas, en die schragen zet die maar daar, help de boer maar met zijn schapen.. of zet de paarden van de veldkeuken maar alvast klaar.. lees een boek op plak een band, geen geknok in mijn miniland. Ik ben stilletjes aan begonnen aan het repareren van onderdelen die stuk waren van het oude diorama, en het maken van nieuwe attributen die over een jaartje of wat een plaat moeten gaan vullen van zo'n 2 en een halve vierkante meter.. komt tijd komt raad... Nog een tip van flip, stofzuiger van alle stof ontdaan, en ik zoog de vlooien zo uit de haren van mijn hondje, container meteen in een emmer water gezet totdat de laatste vlo verdronken was.. Maar de strijd is nog niet gewonnen... de oorlog is nog niet voorbij... heb geen munitie voor tapijtenspray, kom luitjes wie maakt mijn beestjes blij ?? Nog een ding, deze week had ik dus eenmalig meer 85 euro.. vlooiendruppels van een bekend merk, nieuwe vlooienkam gekocht maar mijn oude is beter, en een kniptang voor de nagels van mijn scheetje. akelig om te knippen pikzwart zoals hijzelf, maar dat weet je.. shampoo, haarbalproduct en voor beiden ook nog voer ( was eergisteren al op) en natuurlijk ook wat lekkers voor ze, want die vlooien zijn naar.. Voor de eerste keer in dertien maanden toch maar een pak shag gekocht, want d'r kwam hier geen kip al vier dagen lang, maar heb de helft alweer weggegeven, ik was toch niet van plan om weer meer te gaan roken dan zo af en toe eentje.. wat kaas, brood heb ik gekregen 2 flessen cola wat suiker , en zuivelproducten 2 saté ten toen was het op.. Oh nee, ik heb voor tien euro aan drugs gekocht, met een maat gedeeld... maar boven ook alles opgeruimd, gepoetst en gewassen en ik ben nog niet klaar, maar eerst moest deze brief de deur uit want ik heb geen tapijtspray gekocht... Vertel dit niet aan mijn buren, hun blikken snijden soms harder als messen, en ik heb nog nooit in die 33 jaar met iemand ruzie of woorden gehad, zelfs niet toen door een boze buur mijn schuurtje in hens gezet was, omdat ik die middag tijdens het poetsen de muziek te hard zou hebben staan... Dan vraag je dat toch gewoon, buurman mag het wat zachter ? Ik heb nog nooit nee gezegd, en bijten dat doe ik alleen bij jou,, als je een lekker nekje hebt tenminste, en jongens die lust ik rauw... Wie oh wie heeft nog wat restjes spuitbus staan, dan is het nog voordat het donker word met die vieze plaag eindelijk gedaan.. Maak er een leuk uitje van ik woon op 15, het zonnetje schijnt en verlicht je pad, Volg je gevoel dan komt alles goed.. Liefs Eric....